
برای تحقق این ایده جسورانه، تی دبلیو ای از معمار برجسته، اِرو سارینن (Eero Saarinen)، دعوت به همکاری کرد. سارینن ساختمانی را طراحی کرد که نه تنها یک ترمینال، بلکه یک اثر هنری تمام عیار بود. این بنا که به یک پرنده غول پیکر در حال پرواز شباهت داشت، به نمادی از هیجان و مدرنیته عصر جت تبدیل شد. این ترمینال که در می ۱۹۶۲ افتتاح شد، تجسمی از آینده سفر هوایی بود.