
آخرین آمارها از هزینه و درآمد خانوار در سال۱۴۰۳ نشان میدهد متوسط هزینه سالانه خانوار شهری به ۲۷۰میلیون تومان رسیده که نسبت به سال قبل از آن ۳۰درصد رشد اسمی داشته، اما پس از تعدیل با نرخ تورم 1.4درصد کاهش واقعی را تجربه کرده است. در روستاها نیز متوسط هزینهها ۱۴۰میلیون تومان برآورد شده که معادل 4.6درصد افت واقعی است. این کاهش هزینههای واقعی میتواند نشانهای از عقبگرد سطح رفاه باشد. بررسی ترکیب هزینهها نشان میدهد سهم مسکن، سوخت و روشنایی در سبد خانوارهای شهری به ۵۷درصد و در خانوارهای روستایی به ۳۸درصد افزایش یافته؛ رقمی که در دهههای گذشته بسیار کمتر بوده و حاکی از فشار فزاینده هزینههای مسکن است. همچنین دادهها بیانگر واگرایی میان درآمد و هزینه خانوار از اوایل دهه۱۳۹۰ است. اگرچه گزارشها درآمد را بالاتر از هزینه نشان میدهد، اما این موضوع میتواند ناشی از بیشبرآورد درآمد یا ذخیرهسازی در سایه نااطمینانیهای اقتصادی باشد.