
فایدهگرایانی همچون جرمی بنتام، جان استوارت میل و هنری سیجویک معتقد بودند که ما باید همیشه کاری را انجام دهیم که لذت یا شادی را به حداکثر و درد و ناراحتی را به حداقل میرساند. این «فایدهگرایی لذتگرا» است، اما سینگر مقرر میدارد که ما باید کاری را انجام دهیم که با درنظر گرفتن همه جوانب، ترجیحات افراد تحتتأثیر را تحقق میبخشد.