
تعامل و تنیدگی اقتصادی با سایر کشورهای جهان، یکی از ابزارهای ارتقای امنیت محسوب میشود. در شرایطی که یک کشور نقش پررنگی در زنجیره تامین اقتصاد جهان ایفا میکند، هر گونه تنش سیاسی به سایر شرکای اقتصادی نیز منتقل خواهد شد. در چنین وضعیتی نه منافع یک کشور، بلکه جمعی از کشورها مورد تهدید قرار میگیرد. همین مساله کمک میکند تا طرفهای ذینفع، تلاش برای پایان بحران را در دستور کار قرار دهند. در مقابل عدم ارتباط ساختارمند با اقتصاد جهانی، موجبات آسیبپذیری بیشتر در زمان تهدیدهای سیاسی و امنیتی را فراهم میآورد.