
اغلب مدیران ارشد نظام اداری بیش از آنکه به وظایف خود در برابر ملت فکر کنند، به تکالیف خود برای محفوظ ماندن در ساخت قدرت میاندیشند. چه راهی بهتر از بیعملی و سکوت. به حرفی که گفته نشده و عملی که انجام نشده است هیچ ایرادی نمیشود گرفت. از سوی دیگر سطح کیفی مدیران ارشد چنان شده است که اغلب انها که نمیتوانند افراد بلند قامت تراز خود را تحمل کنند.سراغ آنها نمیروند و جمع خود را با کوتاهتر از خود شکل میدهند.